Afscheid van het bestuur

 August Roderik zat al zeker twaalf jaar in het bestuur van de golfvereniging.

Hij zat er al zo lang dat de jongeren van de vereniging – zeg de leden jonger dan 60 jaar – hem die ouwe grijze waren gaan noemen.

Al die tijd had hij de functie van commissaris. Dit met uitzondering van een half jaar, vier jaar geleden, toen hij bij afwezigheid van een betere, als interim voorzitter was opgetreden. Dat was geen succes. De fanatieke leden vonden hem te slap bij het toezicht op de richtlijnen die aan het mooie golfspel verbonden zijn. In de kantine was het een rommeltje omdat niemand bereid was om de afwas te doen. Sedertdien was hij weer in zijn oude functie teruggevallen wat eigenlijk neer kwam op dolce far niente. Althans volgens de leden die hem als voorzitter ook te slap vonden. Maar was het na het terugtreden van August Roderik als interim voorzitter nu veel verbeterd? Was de discipline bij het spel wel beter gehandhaafd?

De meeste vonden van niet. De spelregels werden volgens deze onvoldoende in acht genomen. Kuiltjes in de green door een hard neergekomen bal werden niet gerepareerd. En zelfs kwam het voor dat tegen alle richtlijnen in dat met ballen “out of bounds” gewoon werd doorgespeeld. Schandelijk. Maar de vereniging was toch onder een andere voorzitter doorgesukkeld. Maar blij werd men er niet van.

 Daar zou nu bij de ledenvergadering verandering in komen. Vóór de pauze was een nieuwe jongere voorzitter gekozen die de boel wel even zou redresseren.

August Roderik had laten weten dat hij zich uit het bestuur wilde terugtrekken. De taken – die volgens de jongere leden niets voorstelden – werden hem te zwaar, zo had hij laten weten. Hij wilde meer tijd aan zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen gaan besteden. Daardoor werden hem de maandelijkse bestuursvergaderingen toch echt te veeleisend.

 De pauze was afgelopen en de nieuwe voorzitter kreeg de hamer overhandigd. Hij nam het woord. “Alvorens ik wat over mijn ideeën, hoe het verder met de vereniging zou moeten gaan, wil ik eerst even het woord richten aan August Roderik”.

August Roderik schoot recht op. “Nu zal je het hebben, na zo veel jaren” dacht hij. Hij ging er eens goed voor zitten. De voorzitter stond inmiddels nog met de hamer in zijn hand.

 “August Roderik” zei hij  “Zou je in het vervolg je koffertje verder onder je stoel willen zetten. Ik brak bijna mijn nek toen ik erover struikelde".