Direct na het begin van de spoorwegstaking in september 1944 haalden de Duitsers alle rails weg van de spoorlijn Amsterdam - Alkmaar. In de sloot die voor het station Koog Bloemwijk liep hadden bewoners een dam gelegd waardoor je op het stationnetje kon komen. De houten brug was toen al gesloopt - vandaar de dam - en binnen de kortst mogelijke tijd was het hele houten station ook gesloopt. Mijn oudere broer kwam met zakken vol ongebruikte spoorkaartjes thuis.
Dagenlang hebben mijn vader en mijn broertje - samen met veel andere buurtbewoners - bielzen gezaagd op het spoortalud, via het bruggetje bij boer Kraay, om aan brandhout te komen. Soms ging ik mee en verzamelde dan de bouten waarmee de rails bevestigd waren geweest. Ik herinner mij in die tijd op de Provinciale weg ten N. van de Leliestraat twee diepe bomkraters te hebben gezien.
Ook gingen mijn vader en Henk wel met een zeef en een jute zak naar het Kalf. Daar was een stuk Zaan dat in het verleden gedempt was met sintels van de gasfabriek. Ik mocht ook mee. Tussen deze sintels bevonden zich nog steenkolen, die eruit gezeefd konden worden. Eerst echter vonden we ook nog wat sintels met kolen onder ons huis - daarmee was kennelijk het hele bloemenbuurt bouwterrein destijds opgehoogd - maar daar was de voorraad al snel uitgeput.
In Koog aan de Zaan stonden in de meeste straten mooie bomen. In onze straat waren deze nog maar een paar jaar oud omdat de wijk nieuw was. Op een ochtend kwam ik beneden en vond de gang van voor tot achter gevuld met een iel boompje met alle takken en bladeren er nog aan. (zie eerder de dunne boompjes in de Dahliastraat). Toen ik buiten kwam bleek dat die nacht in de Koog alle bomen op één na afgezaagd waren. Deze ene boom stond voor het politiebureau aan het eind van de Breestraat.
Terug naar START of naar volgende pagina