Uien galore

 

Het moet in 1946 geweest zijn ergens in Koog. Ik weet niet meer of het echt gebeurd is of dat mijn herinnering met mij op de loop is gegaan.

Dit is wat ik mij ervan herinner, maar ja ik geef geen garantie dat het helemaal de waarheid is.

In 1946, net na de oorlog, was alles nog op de bon. Behalve uien. Oude mensen weten dat nog wel. En daar aten we dan ook heel veel van. Uien als ontbijt, bij de lunch, heerlijk gebakken uien. En als diner veel uien – eigenlijk alleen maar – uien. Gekookte uien en Zondags met een toetje van uiencompote.

Wij waren wel een gelukkig gezin, bestaande uit vader, moeder, 4 kinderen, waarvan ik er één was, de jongste.

Maar we waren niet rijk, vandaar al die uien.... zonder bon.

 

Juist een paar dagen daarvoor had mijn vader de stoute schoenen aangetrokken en was een winkeltje begonnen. Klein maar fijn, was het. Dat kon toen nog, ze worden nu de nek omgedraaid door de grootconcerns.

 

Het was op een vroege avond begin augustus, het kan ook midden augustus geweest zijn, dat doet er niet toe, maar het was wel heel warm. We hadden net heel smakelijk onze uien gegeten toen qua druk op de darmen mij de uien te veel werden. Ik liep ietwat rood aan en mijn moeder zag dat.

Streng zei ze tegen mij: “Petertje, we zijn nu deftig want we zijn nu middenstanders dus ik wil niet dat je hier gaat zitten stinken. Ga naar buiten”. Nu hadden we een klein binnenplaatsje en daar stond ik dus zorgend dat het geknetter binnen redelijke grenzen bleef, omdat de ramen van de buren vanwege de hitte open stonden. Maar na enkele minuten kwamen mijn zusters en broer ook naar buiten. Ook weggestuurd. Een drukte van belang! Even later kwam zelfs mijn vader met bollende ogen naar buiten. Ik zei: : “zo pap, ook aan de blaas”.

 

Maar even later kwam zelfs mijn moeder glazig erbij staan. Ik dacht nog, zo komt boontje ook om haar loontje. We stonden in een halve cirkel ons best te doen niet te veel lawaai te maken, vanwege de buren.

 

Op dat moment hoorde ik verschillende knallen. Ik dacht nog, nou moeder, jij maakt het wel helemaal bont.

 

Maar het waren de ramen van de buren die met een knal werden dichtgegooid. De buurt lag nog geruime tijd aan de beademing en het bleef nog lang onrustig.