De zaken bij Beta Chemicals liepen zo goed dat ik in 1994 kon stoppen met werken. Mijn aandeelhouders kozen als opvolger een Frans persoon. Ik had er geen hoge pet van op. Hij was eigenwijs en zou het op zijn eigen manier doen. Hij wilde weinig of niets van mij aannemen en in de korte tijd dat we samen werkten merkte ik al dat hij klanten bruskeerde. Het was mijn verantwoording niet meer.
Wij kochten een grote zeilboot waar we op gingen wonen. We zeilden naar Engeland en Frankrijk, overwinterden in St Malo.
1995 - 1997
Na een jaar vroeg men mij weer enige dagen per week voor de inkooporganisatie Beta Chemicals te werken omdat mijn opvolger steun nodig had. Toen het tot een gesprek met de aandeelhouders kwam daarover vertelde men mij dat ze mijn opvolger maar vast hadden ontslagen. Ik kwam immers toch terug! Hoewel dit helemaal mijn bedoeling niet was ben ik toch maar weer gaan werken.
Als extraatje kreeg ik ook nog een groot deel van de inkoop verantwoordelijkheid van de grootste Engelse drukinktfabiek Manders PLC. Het was een tamenlijk eenvoudige opgave en wel omdat de prijzen van grondstoffen in Nederland belangrijk lager lagen dan die in Engeland. Eens in de twee weken kwam het hoofd van de inkoop mr. King naar mijn kantoor. Dan had ik leveranciers uitgenodigd voor onderhandelingen te behoeve van Manders. Mr. King hoefde vaak alleen maar "I agree" te zeggen.
Na twee jaar gaf ik definitief de pijp aan Maarten. Opmerking van mijn bazen “kapitaalvernietiging” mijn weerwoord - voor jullie maar ik ga genieten.
Het laatste dat ik zakelijk deed was een ernstig zieke zakenrelatie Wim Terhorst bezoeken die een goede vriend van me was geworden. Een week later overleed hij.
naar beginscherm