1971 – 1974
Na enige tijd vroeg dhr. Arbman mij verkoopleider van de afdeling scheepsverven te worden.
De reden hiervoor was dat het samengaan van personen afkomstig van PSZ (scheepsverf) en Vettewinkel (tankcoatings) niet voldoende van de grond kwam. Het was voor mij in het begin moeilijk omdat ik van beide kanten met scheve ogen werd aangekeken als spion van de directie. Door instellen van een z.g. marineboard lukte het me uiteindelijk om partijen bij elkaar te krijgen. Vergaderingen van deze board vonden zeer regelmatig plaats, steeds in een ander land.
Om wat kennis op dit vlak op te doen bezocht ik verscheidene landen waar een verkoopdivisie scheepsverven was gevestigd. Samen met de lokale mensen bezocht ik dan werven en rederijen.
Vaak ook vergaderingen met veel lol.
Ook wijzigde ik volledig de methode van doorfacturatie van onderlinge leveringen tussen Sigma vestigingen in alle landen; bij scheepsverven is dat van groot belang vanwege wereldwijde leveringen van verf aan schepen van vele nationaliteiten. Het kostte veel moeite om iedereen op één lijn te krijgen; sommigen snapte eenvoudig niet wat ik er mee bedoelde.
Ik zat in de overleg groep die het product ontwikkelingsbeleid vaststelde. Hiervoor was veel overleg nodig met de technische directie waaronder de laboratoria ressorteerden. Een nieuwe scheepsverf werd CP18 genoemd. (18=mijn geboortedag)
Een leuke plicht voor mij was om jaarlijks een keuze te maken uit de tekeningen van Jan Sanders voor de Sigma kalender. In overleg met de heer Sanders zelf en de heer Jansen van de publiciteitsafdeling gebeurde dat eens per jaar. Slechts één keer werd een plaat afgekeurd. Zeelui zittend met een bedroefd gezicht in het ruim van een gezonken schip met als ondertitel “not home before Christmas”.
Door naar volgend blad of naar beginscherm