We verkochten een fancy product dat "Sigma Concentrated Colours" heette. Het was een mengsel van een paar procent pigment en voor de rest vulstof. Het werd voor veel geld verkocht in een groot aantal landen.
Ik ontwierp een officieel certificaat dat de distributeurs in hun toko konden hangen.
Wij verkochten ook NC chips. Dat waren mengels van nitrocellulose met pigment. Daarvan werd lak voor de autoindustrie gemaakt. De fabriek daarvoor stond in Zeist vlak bij een recreatiegebied. Geen fijne lokatie voor een explosief product.
Daarom werd gezocht naar een alternatieve productieplaats. O.a. kwam ik in Tjechië in Pardubice bij een bedrijf dat Synthesia heette en nog bestaat. De kwaliteit van hun product was onvoldoende voor ons. Mij werd ook gevraagd of er belangstelling was voor semtex. Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Semtex Ik kon een monster krijgen. Liever maar niet meenemen in vliegtuig.
Ik reisde stad en land af om chemische producten te kopen en te verkopen. In Malta bleek tegenover de verffabriek die ik bezocht een doodkisten fabriek te staan. Ik liet me fotograferen terwijl ik in een kist lag. Helaas mislukt. Hier leun ik dan wel weer tegen mijn kist samen met de directeur van Sigma daar.
In Damman (Saoudi Arabië) stond een grote fabriek van Sigma. Van de mensen daar (Cees Rijnsburger) leerde ik hoe me te gedragen in een Arabisch land. Hij nodigde me ook vaak bij hem thuis uit. Zijn huis stond in een enclave, Minopoly village genoemd. De straten hadden allemaal de Nederlandse namen zolas die op het bord voorkomen.
