In de loop van de tijd was mijn verhouding met de hr. Arbman steeds slechter geworden. Ik werkte me een slag in de ronde. Vaak was ik wekenlang van huis. Als ik naar het Midden Oosten ging vertrok ik op vrijdag (de vrije dag in het MO) en begon op zaterdag tot de volgende vrijdag. Die dag gebruikte ik dan om naar de volgende bestemming te reizen. Van vergoeding overuren enz. was geen sprake.
Aan het eind van 1988 kwam ik een salaris verhoging overeen. Na een week kwam dhr. Arbman daarop terug. Hij beloofde een grotere auto sic. En zie het resultaat! Hij durfde het me niet rechtstreeks te zeggen! Het briefje schreef hij me in het kantoor naast het mijne. Het argument van "interne verhoudingen" was voor mij de laatste druppel. Niemand anders was wekenlang van huis en had zulke goede cijfers!
Door de vele contacten die ik had opgebouwd had ik, ondanks mijn leeftijd van 49 jaar, mogelijkheden om elders aan de slag te gaan. Het bedrijf Jordan Carbonate zocht een vertegenwoordiger voor Europa en er waren meer mogelijkheden. De meest interessante kwam uit de hoek van Akzo (grote concurrent van Sigma) naar voren. Door allerlei verschuivingen en overnames werd gezocht naar iemand met goede kennis van de internationale handel in chemische producten. Inkopers van Akzo kenden mij en adviseerde om eens met mij te gaan praten. Het initiatief kwam dus niet van mij maar bij toeval werd ik op dat moment benaderd.
Als gevolg daarvan werd ik de enige gegadigde bij een werkmaatschappij van Akzo voor een heel speciale functie. Het bedrijf heette Beta Chemicals. Het ging om parallelinkoop en verkoop.
Mijn afscheid bij Necarbo was hartverwarmend, maar de heer Arbman liet zich niet zien.
Zijn handtekening had mijn goede collega Ton Goedemoed eronder gezet.
Door naar volgend blad of naar beginscherm